Afstandsonderwijs met Tijd voor Geschiedenis

“Justin zit met een bivakmuts op voor de webcam terwijl Daniëlle een schaal kapsalon zit leeg te vorken”
- Geschiedenisdocentop het Esdal College over zijn tweede week afstandsonderwijs

Maandagochtend 8:30 uur. Ik zit op zolder achter mijn laptop en geniet van een stabiele wifi-verbinding op de tweede verdieping van mijn huis. Wat een verschil met vorige week! Toen zaten we met het hele gezin aan de keukentafel aan het werk voor school. Ik gaf mijn online lessen, mijn vrouw hielp dochter- en zoonlief met hun schooltaken, en probeerde ondertussen zo stil mogelijk te voorkomen dat onze dreumes slaagde in zijn vastberaden plannetje om bij papa op schoot te gaan zitten. Wie had gedacht dat de term wifi-booster zo’n verschil zou maken in mijn gezin.

Ik start de les in Google Meet en mijn examenklas TL komt online. Camera’s en microfoons staan allemaal uit. Ik zie 19 zwarte schermpjes voor me… dat zouden er volgens mijn leerlingenlijst 22 moeten zijn. Terwijl ik tevreden vaststel dat dit, gezien het tijdstip, eigenlijk best een goede opkomst is vraag ik aan de klas of ze even hun microfoon willen aanzetten. Ik vraag wie er nog in bed ligt. Gegrinnik.

Ik heet ze welkom en mompel nog wat begripvolle woorden voor de pijn die je lijdt als puber om half negen op maandagmorgen. In de chat worden mijn woorden gelardeerd met allerlei krachttermen en onbegrijpelijke lettercombinaties die mijn leerlingen blijkbaar wel als woorden herkennen. Mijn bezwerende woorden worden onderbroken door de stem van Chris die vraagt waarom de microfoon aan moet. Ik leg uit dat dat het registeren van de aanwezigen in Magister net wat makkelijker maakt. “Hee meneer”, Jelte mengt zich in het gesprek, “Wat gaat school doen dan als je niet in de les zit? Want ik hoorde dat de leerplicht je niks kan maken als je er niet bent. Klopt dat?” Ik vraag Jelte of hij het er echt op wil gokken. Jelte zet zijn microfoon weer uit.

Terwijl ik mijn uitleg geef voel ik me toch wat eenzaam. Ik zit een soort monoloog af te steken tegen een openstaande Tijd voor Geschiedenis paragraaf en ik heb geen idee of er überhaupt nog iemand wakker is. In de chat blijft het stil als ik vraag of ik te snel ga… Gelukkig kan ik straks de voortgang van mijn leerlingen via TvG in de gaten houden, dat is een dikke meerwaarde in deze omstandigheden.

Dan volgt de les aan 2G om 10 uur.
2G is zo’n vmbo-klas waar je in de eerste weken van het schooljaar een aantal veldslagen mee moet uitvechten om te bepalen wie het voor het zeggen heeft. Nu is 2G een genot om mee te werken. Af en toe heerlijk primair, ze kunnen werken als paarden en de sfeer is gezellig en veilig. Ik heb zin in de les! Als ik online ga stel ik verbaasd vast dat de camera’s bij bijna alle leerlingen aan staan. Justin zit met een bivakmuts op voor zijn webcam, “Omdat het kan, toch?”, Daniëlle zit de inhoud van een aluminium schaal leeg te vorken. Voor de grap zeg ik dat Daniëlle aan het ontbijten is met een kapsalonnetje, maar met volle mond corrigeert ze me: het is kebab. De chat ontploft. Ik probeer mijn les te beginnen en vraag om de chat schoon te houden voor vragen aan mij.  

Tijdens mijn Tijd voor Geschiedenis-monoloog hoor ik smakkende geluiden uit mijn koptelefoon komen. Ik schakel even terug naar Google Meet en zie dat veel leerlingen nogal opzichtig kauwgom zitten te kauwen, iets wat in mijn lokaal strikt verboden is. En dat weten ze. Maar ja, “Wat gaat school doen dan?”. Ik leg het huiswerk uit en 2G gaat aan het werk, ik zet mijn microfoon en camera uit en schiet in de lach.

Woensdag heb ik ze weer. Wedden dat ze me dan massaal gaan vragen of ze naar de wc mogen?  

#positivitijdvoorgeschiedenis 

Wil jij ook je verhaal, foto en vlog over afstandsonderwijs delen met je collega’s? Stuur dan je bericht naar guus@vo-digitaal.nl.

Alle namen in dit verhaal zijn om privacyredenen gefingeerd.